برخی احادیث امام علی علیه السلام درباره قرآن کریم
(احادیث برگزیده از کتاب شریف نهج البلاغه)
فَانْظُرْ أَيُّهَا السَّائِلُ فَمَا دَلَّكَ الْقُرْآنُ عَلَيْهِ مِنْ صِفَتِهِ فَائْتَمَّ بِهِ وَ اسْتَضِئْ بِنُورِ هِدَايَتِهِ وَ مَا كَلَّفَكَ الشَّيْطَانُ عِلْمَهُ مِمَّا لَيْسَ فِي الْكِتَابِ عَلَيْكَ فَرْضُهُ وَ لَا فِي سُنَّةِ النَّبِيِّ ص وَ أَئِمَّةِ الْهُدَى أَثَرُهُ فَكِلْ عِلْمَهُ إِلَى اللَّهِ سُبْحَانَهُ فَإِنَّ ذَلِكَ مُنْتَهَى حَقِّ اللَّهِ عَلَيْك
آنچه را كه قرآن از صفات خدا بيان مىدارد، به آن اعتماد كن ، و از نور هدايتش بهره گير ، و آنچه را كه شيطان تو را به دانستن آن وامىدارد، و كتاب خدا آن را بر تو واجب نكرده ، و در سنّت پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و امامان هدايتگر عليهم السّلام نيامده، رها كن و علم آن را به خدا واگذار ، كه اين نهايت حقّ پروردگار بر تو است . (نهج البلاغه ص 125)
وَ تَعَلَّمُوا الْقُرْآنَ فَإِنَّهُ أَحْسَنُ الْحَدِيثِ وَ تَفَقَّهُوا فِيهِ فَإِنَّهُ رَبِيعُ الْقُلُوب
قرآن را بياموزيد، كه بهترين گفتار است ، و آن را نيك بفهميد كه بهار دلهاست . (نهج البلاغه ص 164)
وَ كِتَابُ اللَّهِ بَيْنَ أَظْهُرِكُمْ نَاطِقٌ لَا يَعْيَا لِسَانُهُ وَ بَيْتٌ لَا تُهْدَمُ أَرْكَانُهُ وَ عِزٌّ لَا تُهْزَمُ أَعْوَانُه
كتاب خدا، قرآن، در ميان شما سخنگويى است كه هيچ گاه زبانش از حق گويى كُند و خسته نمی شود ، و همواره گوياست ، خانهاى است كه ستونهاى آن هرگز فرو نمىريزد ، و صاحب عزّتى است كه يارانش هرگز شكست ندارند. (نهج البلاغه ص 191)
كِتَابُ اللَّهِ تُبْصِرُونَ بِهِ وَ تَنْطِقُونَ بِهِ وَ تَسْمَعُونَ بِه
اين قرآن است كه با آن مىتوانيد راه حق را بنگريد و با آن سخن بگوييد و به وسيله آن بشنويد. (نهج البلاغه ص 192)
أَيْنَ الَّذِينَ زَعَمُوا أَنَّهُمُ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ دُونَنَا كَذِباً وَ بَغْياً عَلَيْنَا أَنْ رَفَعَنَا اللَّهُ وَ وَضَعَهُم
كجا هستند كسانى كه پنداشتند دانايان علم قرآن آنان مىباشند نه ما؟ كه اين ادّعا را بر أساس دروغ و ستمكارى بر ضدّ ما روا داشتند ، خدا ما اهل بيت پيامبر عليهم السّلام را بالا آورد و آنان را پست و خوار كرد . (نهج البلاغه ص 201)
وَ إِنَّهُ سَيَأْتِي عَلَيْكُمْ مِنْ بَعْدِي زَمَانٌ لَيْسَ فِيهِ شَيْءٌ أَخْفَى مِنَ الْحَقِّ وَ لَا أَظْهَرَ مِنَ الْبَاطِلِ وَ لَا أَكْثَرَ مِنَ الْكَذِبِ عَلَى اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ لَيْسَ عِنْدَ أَهْلِ ذَلِكَ الزَّمَانِ سِلْعَةٌ أَبْوَرَ مِنَ الْكِتَابِ إِذَا تُلِيَ حَقَّ تِلَاوَتِهِ وَ لَا أَنْفَقَ مِنْهُ إِذَا حُرِّفَ عَنْ مَوَاضِعِه
همانا پس از من در روزگارى بر شما فراخواهد رسيد كه چيزى پنهانتر از حق، و آشكارتر از باطل ، و فراوانتر از دروغ به خدا و پيامبرش نباشد. و نزد مردم آن زمان كالايى زيانمندتر از قرآن نيست اگر آن را درست بخوانند و تفسير كنند ، و متاعى پرسودتر از قرآن يافت نمىشود آنگاه كه آن را تحريف كنند و معانى دلخواه خود را رواج دهند. (نهج البلاغه ص 204)
وَ عَلَيْكُمْ بِكِتَابِ اللَّهِ فَإِنَّهُ الْحَبْلُ الْمَتِينُ وَ النُّورُ الْمُبِينُ وَ الشِّفَاءُ النَّافِعُ
بر شما باد به عمل كردن به قرآن ، كه ريسمان محكم الهى ، و نور آشكار و درمانى سودمند است . (نهج البلاغه ص 219)
فَإِنَّ فِيهِ شِفَاءً مِنْ أَكْبَرِ الدَّاءِ وَ هُوَ الْكُفْرُ وَ النِّفَاقُ وَ الْغَيُّ وَ الضَّلَالُ فَاسْأَلُوا اللَّهَ بِهِ وَ تَوَجَّهُوا إِلَيْهِ بِحُبِّه
در قرآن درمان بزرگترين بيمارىها يعنى كفر و نفاق و سركشى و گمراهى است ، پس به وسيله قرآن خواسته هاى خود را از خدا بخواهيد، و با دوستى قرآن به خدا روى آوريد . (نهج البلاغه ص 252)
اسْتَنْصِحُوهُ عَلَى أَنْفُسِكُمْ وَ اتَّهِمُوا عَلَيْهِ آرَاءَكُمْ وَ اسْتَغِشُّوا فِيهِ أَهْوَاءَكُم
با قرآن خدا را بشناسيد، و خويشتن را با قرآن اندرز دهيد ، و رأى و نظر خود را برابر قرآن متّهم كنيد، و خواسته ها (هواهای نفس) خود را با قرآن نادرست بشماريد. (نهج البلاغه ص 252)
وَ إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ لَمْ يَعِظْ أَحَداً بِمِثْلِ هَذَا الْقُرْآنِ فَإِنَّهُ حَبْلُ اللَّهِ الْمَتِينُ وَ سَبَبُهُ الْأَمِين
همانا خداوند سبحان كسى را به چيزى چون قرآن پند نداده است ، كه قرآن ريسمان استوار خدا، و وسيله ايمنى بخش است. (نهج البلاغه ص 254)
فَهُوَ مَعْدِنُ الْإِيمَانِ وَ بُحْبُوحَتُهُ وَ يَنَابِيعُ الْعِلْمِ وَ بُحُورُه
قرآن، معدن ايمان و اصل آن است، چشمه هاى دانش و درياهاى علوم است . (نهج البلاغه ص 315)
اللَّهَ اللَّهَ فِي الْقُرْآنِ لَا يَسْبِقُكُمْ بِالْعَمَلِ بِهِ غَيْرُكُم
خدا را! خدا را! در باره قرآن (در نظر بگیرید) ، مبادا ديگران در عمل كردن به دستوراتش از شما پيشى گيرند. (نهج البلاغه ص 422)
فِيهِمْ كَرَائِمُ الْقُرْآنِ وَ هُمْ كُنُوزُ الرَّحْمَنِ إِنْ نَطَقُوا صَدَقُوا وَ إِنْ صَمَتُوا لَمْ يُسْبَقُوا
ای مردم! در باره اهل بيت پيامبر (علیهم السلام) آيات كريمه قرآن نازل شد ، آنان گنجينه هاى علوم خداوند رحمانند . (نهج البلاغه ص 215)